ઘણી વાર ડિમેન્શિયામાં વ્યક્તિની વર્તણૂક શરમજનક, વિક્ષેપ કારક લાગે. એ નાપસંદ હોઈ શકે, પણ શું એ ખરેખર સમસ્યા છે? સમસ્યા ત્યારે થાય જો તેનું પ્રતિકૂળ પરિણામ આવી શકે છે. ઉદાહરણ તરીકે: શું તેઓ પોતાને અથવા અન્યને નુકશાન પહોંચાડી શકે છે? જો આવું ના હોય તો નિયંત્રણ કરવાનો પ્રયત્ન કરવો નહીં.
સમસ્યા વાળા વર્તનમાં બીજાને અથવા પોતાને હાની નુકશાન થાય તેનો સમાવેશ થાય. પણ ઘણી વાર આપણને ના ગમે તેવુ વર્તન થાય તો તેને પણ અપને સમસ્યા માની લઈએ છે. “મમ્મી આખો દિવસ કપડાની ઘડી કર્યા કરે છે.” - વિચારો, આ ખરેખર તકલીફ છે? એમના માટે તો આ પ્રવૃત્તિ છે! રોજ બે ઢગલા કપડા કાઢીને અસ્ત વ્યસ્ત કરી, તેમને ઘડી કરવા આપો.
“પપ્પા આખો દિવસ ચાલ્યા કરે છે.” - તેમને બને તો બહાર થોડા સમય માટે ચાલવા લઈ જાવ. અથવા બેસીને કરવાની પ્રવૃત્તિ કરાવો, જેમ કે પત્તા રમવા, બોર્ડ ગેમ્સ રમવી, છાપા માંથી સમાચાર ના કટિંગ કાપવા.
“જમતી વખતે બહુ ઢોળે છે,” - સરસ વયસ્થ વ્યક્તિને શોભે એવુ બીબ (લાળિયું) બનાવો, અને વાપરો. દાળ લચકા જેવી બનાવો. નેપકીન પાથરો. અને પાછળથી સાફ કરવા માટે સાધન અને તૈયારી રાખો.
“દસ વાર એનું એ ફરી ફરી પૂછે છે.” - આ બધું રોગના લીધે થાય છે. તેનું ખોટું લગાડવું અને તેના માટે દુખી થવું વ્યર્થ છે. આપણે દસ વાર પ્રેમથી એજ જવાબ આપવો, અથવા એમને રસ પડે એવો પ્રશ્ન પૂછી વાતને વાળવી.
ઘણી વાર શું ખોટું છે અને શું સારું છે તે બીજા શું વિચારશે તે મનમાં રાખી ને નક્કી થતું હોઈ છે. આમ કરવાથી સંભાળનાર પોતાની ચિંતા (anxiety) નો વધારો કરે છે. જે બીજા છે, એમને સમજવું જોઈએ કે વ્યક્તિને ડિમેન્શિયા થાય ત્યારે તેમની દુનિયા આપડી દુનિયા ના નિયમ થી ચાલવાની બંધ થઈ જાય છે. અને આપડે તેમની દુનિયા પ્રમાણે ચાલવાનો સમય આવે છે. સરળ ગુજરાતીમાં લખાયેલું આ પુસ્તક તેમેણ વાંચવા આપો જેથી તે હકીકત સમજી શકે.
ખરેખર, ડિમેન્શિયા ની અઘરી સાર સંભાળ નો મંત્ર છે, બને એટલું જતું કરવું, સ્વીકારી લેવું, અને નિત્ય નવા હોશ થી રોગ નો સામનો કરવો. જે કામ શાંતિ થી થશે એ નિયંત્રણ કરવા થી અથવા દુખી થવાથી નહીં થાય.
યાદોં કી બારાત ફિલ્મનું ગીત છે, "જાને દો યાર, - I love you..." યાદ રાખશો ને?
તમારા કમેન્ટ તથા પ્રશ્ન આવકાર્ય છે. પોસ્ટ ઉપયોગી લાગે તો લાઇક અને શેર કરવાનું ભૂલશો નહી.
સમસ્યા વાળા વર્તનમાં બીજાને અથવા પોતાને હાની નુકશાન થાય તેનો સમાવેશ થાય. પણ ઘણી વાર આપણને ના ગમે તેવુ વર્તન થાય તો તેને પણ અપને સમસ્યા માની લઈએ છે. “મમ્મી આખો દિવસ કપડાની ઘડી કર્યા કરે છે.” - વિચારો, આ ખરેખર તકલીફ છે? એમના માટે તો આ પ્રવૃત્તિ છે! રોજ બે ઢગલા કપડા કાઢીને અસ્ત વ્યસ્ત કરી, તેમને ઘડી કરવા આપો.
“પપ્પા આખો દિવસ ચાલ્યા કરે છે.” - તેમને બને તો બહાર થોડા સમય માટે ચાલવા લઈ જાવ. અથવા બેસીને કરવાની પ્રવૃત્તિ કરાવો, જેમ કે પત્તા રમવા, બોર્ડ ગેમ્સ રમવી, છાપા માંથી સમાચાર ના કટિંગ કાપવા.
“જમતી વખતે બહુ ઢોળે છે,” - સરસ વયસ્થ વ્યક્તિને શોભે એવુ બીબ (લાળિયું) બનાવો, અને વાપરો. દાળ લચકા જેવી બનાવો. નેપકીન પાથરો. અને પાછળથી સાફ કરવા માટે સાધન અને તૈયારી રાખો.
“દસ વાર એનું એ ફરી ફરી પૂછે છે.” - આ બધું રોગના લીધે થાય છે. તેનું ખોટું લગાડવું અને તેના માટે દુખી થવું વ્યર્થ છે. આપણે દસ વાર પ્રેમથી એજ જવાબ આપવો, અથવા એમને રસ પડે એવો પ્રશ્ન પૂછી વાતને વાળવી.
ઘણી વાર શું ખોટું છે અને શું સારું છે તે બીજા શું વિચારશે તે મનમાં રાખી ને નક્કી થતું હોઈ છે. આમ કરવાથી સંભાળનાર પોતાની ચિંતા (anxiety) નો વધારો કરે છે. જે બીજા છે, એમને સમજવું જોઈએ કે વ્યક્તિને ડિમેન્શિયા થાય ત્યારે તેમની દુનિયા આપડી દુનિયા ના નિયમ થી ચાલવાની બંધ થઈ જાય છે. અને આપડે તેમની દુનિયા પ્રમાણે ચાલવાનો સમય આવે છે. સરળ ગુજરાતીમાં લખાયેલું આ પુસ્તક તેમેણ વાંચવા આપો જેથી તે હકીકત સમજી શકે.
ખરેખર, ડિમેન્શિયા ની અઘરી સાર સંભાળ નો મંત્ર છે, બને એટલું જતું કરવું, સ્વીકારી લેવું, અને નિત્ય નવા હોશ થી રોગ નો સામનો કરવો. જે કામ શાંતિ થી થશે એ નિયંત્રણ કરવા થી અથવા દુખી થવાથી નહીં થાય.
યાદોં કી બારાત ફિલ્મનું ગીત છે, "જાને દો યાર, - I love you..." યાદ રાખશો ને?
તમારા કમેન્ટ તથા પ્રશ્ન આવકાર્ય છે. પોસ્ટ ઉપયોગી લાગે તો લાઇક અને શેર કરવાનું ભૂલશો નહી.
RSS Feed